Is this still Istanbul?

Een aantal dagen geleden verloor ik mijn hart aan Kuzguncuk.
R moest werken, enkele vrienden waren ziek en zo gebeurde het dat ik op een zonnige zondag alleen de ferry naar Azië nam. De ferrytocht op zich was mooi, maar Kuzguncuk zelf overtrof al mijn verwachtingen. Geen duwende mensen, geen toeterende auto’s, bomen, gras, rust! Is this still Istanbul? vroeg ik me af.
Kuzguncuk bleek met zijn smalle straatjes en vele gekleurde Ottomaanse huizen zeer fotogeniek, getuige ook de vele koppels die er hun trouwfoto’s kwamen nemen.
Gezellig kuieren langs de Bosphorus, rustig thee drinken in één van de kleine cafeetjes, of rondhangen in de gemeenschapstuin in het gezelschap van een horde straatkatten en -honden… het leven in de grootstad leek stil gestaan te hebben in Kuzguncuk. Mensen begroetten elkaar en mij nog op straat (dat was van Buffalo geleden) en ware het niet dat ik de taal nog niet echt machtig ben, ik zou terstond een klapke met hen hebben willen doen. Het was een zalig namiddagje buiten, weg van al mijn schermen en weg van de drukte. Hier kom ik terug. 

 

Een gedachte over “Is this still Istanbul?

Plaats een reactie